نقد فشرده فیلم موآنا Moana

موآنا واپسین انیمیشن کمپانی دیزنی در سال 2016 است که عقده‌ی کمبود ترانه و موسیقی در سایر ساخته‌هایش در این سال (کتاب جنگل، زوتوپیا، به دنبال دوری) را در این فیلم وا کرده و حسابی موزیکال شده تا جائیکه شاید به دلیل ترانه های پی در پی حوصله‌ی بچه‌ها را کمی سر هم ببرد. اگرچه موآنا به شکل سنتی نقاشی نشده و کامپیوتر به شخصیت‌ها و محیط آن جان و جلا داده است اما همه‌چیز خیلی خوش آب و رنگ و بدون نقص به چشم می‌آید. شخصیت مائویی Maui و ایده‌ی نقاشی‌های متحرک (خال‌کوبی) بر روی پوست شکلاتی بدن و عضلات وی ابتکاری، جالب و متناسب با خوی اهالی ساکن جزایر پلی نزی اقیانوس آرام به نظر می‌رسد. بااین‌حال موآنا فاقد جذابیت همیشگی کارهای دیزنی است و عنصر هیجان در آن حضور پیدا نمی‌کند. ریشه‌ی این معیوب بودن ابتدا از داستان پرداخت‌نشده‌اش بیرون زده است آنجا که شخصیت بد قصه برخلاف بسیاری از داستان‌های دیزنی در هیبت یک موجود قابل‌لمس حیوانی و یا بشری ظاهر نمی‌شود و خوب بودن معصومانه‌ی موآنا، دختر رئیس قبیله که برای نجات جزیره دل به دریا زده و شجاعت شوخ طبعانه ی مائویی، نیمه خدای باد و باران، در مقابل آن چالشی عمیق را به وجود نمی‌آورد تا از پس آن، آب‌های اقیانوس دل تماشاگران را به تلاطم بیندازد. به عبارت روشن‌تر اصلاً شخصیت منفی مقابل دو قهرمان قصه در فیلم وجود ندارد تا وولوم هم ذات پنداری حماسه وارانه ی کودکان را تا نزدیک به آخر بالا ببرد. از طرف دیگر بخشیدن شعور و قدرت به اقیانوس تا جائیکه با دخالت خود مسیر داستان را تعیین می‌کند بیشتر از حد معمول فیلم تخیلی از کار درآمده است و باعث فروکش کردن احساس و انتظار بیننده از دو کاراکتر اصلی اثر شده و اهمیت آن‌ها را از حد یک قهرمان پایین می‌آورد. با توجه به اینکه قسمت بیشتر داستان در محیط آبی یکسان و کمی خسته‌کننده‌ی اقیانوس می‌گذرد شاید این ترفندی ناگزیر بوده است تا از این یکنواختی کاسته شود. دلیل دیگر را می‌توان به بسیار سرراست و قابل پیش‌بینی بودن ماجرا حتی در نزد خردسالان برشمرد. اهمیت دادن دوباره‌ی دیزنی به دختران نوجوانی که در مرکز داستان قرارگرفته و باعُرضه‌ای بیش از مردان، پشت غول مصائب را بر زمین زده و همه را نجات می‌دهند، چیز جدیدی نیست که بتوان آن را از قدرت پیشگویی بینندگانی که سال‌ها با آثار این کمپانی آشنایی دارند مخفی کرد. به‌هرحال فیلم موآنا بااینکه بینندگان خود را احساساتی و هیجان‌زده نمی‌کند اما آن‌ها را ناامید از در سینما بیرون نمی‌فرستد و با یکی دو ترانه ی زیبا (You're Welcome) و ظاهر خوش آب و رنگش آن‌ها را سرگرم می‌کند.

پانیذ از کرمان               29/12/1394                            

به نظر من فیلم انیمیشن خیلی جالبی بود از قسمت های موزیکالش خیلی خوشم اومد و بخصوص از تیکه اخرش که موآنا قلب ته فیتی رو برگردوند سر جاش