نقد فیلم کینگزمن: حلقه طلایی Kingsman: The Golden Circle

در لابه‌لای تم‌های مختلف فیلم‌های سینمایی، مابین فیلم‌های جاسوسی از نوع جیمز باند با یک قهرمان خوش‌پوش خوش‌تیپ همه‌فن‌حریفی که ما تااندازه‌ای آن را لمس و باور می‌کنیم تا فیلم‌های تخیلی با یک ابرقهرمان غیرقابل‌دسترس فاصله‌ای وجود دارد که جای خالی نوعی از یک فیلم سینمایی در آنجا به‌خوبی حس می‌شد. جایی که کینگزمن: سرویس مخفی Kingsman: The Secret Service آمد و دقیقاً آن فضای خالی را پر کرد. اثری پرانرژی، شیک، براق و منظم که می‌دانست چگونه هیجان خلق کند تا در دل‌ها اثر کند. با توزیع مناسب اتفاقات و مقدار اهمیت بر کاراکترهای موجود در فیلم‌نامه، همه نوع تماشاچی اکشن پسند را مشتاق نگاه می‌داشت و با استخدام یک هنرپیشه‌ی توانا که جلوی دوربین خوب می‌دانست که نباید ژست بگیرد (کالین فیرث) خود را بدون نقص روانه پرده‌ی سینماها کرد. البته عوامل تولید فیلم نباید بیش‌ازحد به خود برای داشتن استعدادی که طرحی جدید درانداخته‌اند ببالند بلکه آن‌ها بیشتر در جمع‌آوری فرمول‌های توفیق یافته‌ی گذشتگان و تجمیع و برآیند گیری از آن‌ها موفق بوده‌اند تا اختراع سبکی نو. بااینکه فیلم با شمایلی تروتازه ارائه شده اما احساس می‌کنیم که اصیل و ریشه‌دار است که محتملا استفاده از عنصرهای کلاسیک و رفتارهای جنتلمنانه این حس را در ما ایجاد می‌کند. کینگزمن در ارضای حس تنوع‌طلبی بیننده که این روزها تولیدات بسیاری در آن ناکام مانده‌اند درست عمل کرده است و به‌دوراز برآشفته کردن خودش درون تماشاگرش را به تلاطم وا می‌دارد. به چند چیز درآن‌واحد فکر نمی‌کند و انرژی خود را مبتکرانه تنها در اختیار فیلم‌نامه‌ای می‌گذارد که اجزای آن با وسواس کنار یکدیگر چیده شده‌اند. فیلم از مقدمه‌چینی‌های سر برنده‌ی حوصله دوری می‌کند و بدون نمایش دادن چندش درآر خون و امعاء و احشای بدن، خشونت منحصربه‌فرد خود را با تکنولوژی پیشرفته‌ای در جلوی چشم بیننده عیان می‌سازد. آنچه گفته شد در دو قسمت به نمایش درآمده به لحاظ کیفیت در نوسان است اما روی‌هم‌رفته دقت و ظرافت در جلوه‌های ویژه، طراحی لباس، صحنه‌آرایی و لوکیشن ها در هر دو شماره دیده می‌شود.

در بخش دوم Kingsman: The Golden Circle که 2 سال پس از قسمت اول روی پرده‌ها می‌آید با ازدحام هنرپیشه‌های معروف (و همچنین خواننده‌ی معروف: التون جان) روبرو هستیم. چرایی آن هرچه که می خواهد باشد مهم آن بود که فیلم از این بابت سودی نکرده است. سیاست مشخص فیلم همان‌طور که از نامش پیداست (مردان پادشاه) یعنی تمرکززدایی از یک نفر ( برخلاف آثاری چون جیمز باند) یکی از دلایل آن است و عریض گرفتن آینده‌نگرانه‌ی جاده‌ی این فیلم برای کش دادن آن در سالیان آتی احتمالاً دلیل دیگر. قاطی کردن پسرعموهای مبادی‌آداب انگلیسی و یانکی‌های گاوچران آمریکایی دو طرف اقیانوس اطلس در ماجراهای فیلم بدک نبود اما چندان هم درخشان به چشم نمی‌آمد. زنده کردن شخصیت اصلی با آن تکنولوژی فوق پیشرفته که در قسمت اول مرده بود اگر از روی ناچاری نبوده است که بوده است برای دوستداران اثر خوشایند اما برای منطق دوستان کمی دلسردکننده می‌نمود. جولین مور Julianne Moore با بازی قابل‌قبولش جای ساموئل ال جکسون Samuel L. Jackson را تا 70 درصد پرکرده بود اما هالی بری با آن ظاهر و گریم بی‌حالش که بیشتر به درد سریال IZombie می‌خورد تا در نقش یک دانشمند همه‌کاره‌ی سرحال و همچنین جف بریجز Jeff Bridges از نقاط ناامیدکننده فیلم محسوب می‌شدند. به‌هرحال اگر قسمت دوم را در اندازه‌ی سلفَش ممتاز پیدا نمی‌کنیم تنها به دلیل پاره‌ای از اشتباهات نیست بلکه جذابیت برای بار اول است که کار خودش را کرده است. قسمت دوم جاه‌طلبانه‌تر و پر غرور تر ساخته‌شده ، ازاین‌رو کمتر از قبلی‌اش به دل می‌نشیند و اختصاص مقداری از توان ذهنی و انرژی متصدیان آن برای قسمت بعدی، اثرِ ناخوشایند خود را گذاشته است. با این اوصاف رنگ و روی خوش فیلم، تخیلات تازه در قسمت اکشن ماجراها، بازی‌های خالی از اداواطوار، بیننده را سرخوش و راضی راهی خانه می‌کند. اگرچه کینگزمن در هر دو قسمتش فریبنده گی خاصی داشت اما استفاده ی بیش از حد لزوم از چهره های متفاوت و حتی بالا بردن سطوح جلوه های ویژه ممکن است به سربلندی آن در آینده زیاد کمک نکند. این درست است که دنباله هایی مانند "سریع و سرسام آور The Fast and the Furious" و "انتقام جویان The Avengers" به فروش خوبی دست پیدا می کنند اما هیچگاه نمی توانند در خاطره ی سینما دوستان و حافظه ی سینما نویسان مانند "جیمز باند" حک و ثبت شوند. این فیلم علاوه بر آنچه بعنوان تازه سازی که در قسمت دوم خود به کار گرفته است برای ماندگار شدن نیاز به چیزهای دیگری دارد. چیزی که مانند یک مهر مخصوص پادشاه عمل کند، چیزی ماندگار، قوی و التیام بخش که گذشت زمان نتواند آن را عادی سازد. چیزی مثل اشاره به حقایق تلخ پنهانی که در جریان است اما به شکلی سرگرم کننده.