ماجرای فیلم مستند مسابقه‌ای برای انقراض - Racing Extinction

فیلم از نشان دادن جسد خشک‌شده‌ی یک پرنده کوچک که دیگر نمونه‌ای مانند آن در دنیا نیست شروع می‌شود و دوربین بر روی نمونه‌هایی دیگر که یا منقرض‌شده و یا در حال انقراض‌اند می‌چرخد. سرهای خشک‌شده ببرها و پلنگ‌ها، شاخ کرکدن، پای بریده‌شده‌ی فیل‌ها به‌عنوان میز کنار مبل و پرندگان تزئینی خشک‌شده را می بینیم و صدای مردی را می شنویم که از خواندن مقاله ای که در یکی از روزنامه ها دیده است، صحبت می کند. عنوان این مقاله اشاره به این دارد که انسان منشأ انقراض بسیاری از حیوانات و گیاهان است. بعدتر متوجه می‌شویم او کارگردان این اثر است.

در ادامه دو خانم توسط گروه فیلم‌برداری به دوربین و میکروفون مخفی مجهز می‌شوند تا به درون رستوران شیکی بروند که گوشت نهنگ دریایی را با قیمت بالایی به مشتریان خاص خود عرضه می‌کنند. با این کار و اعتراض فعالان محیط‌زیست این رستوران ده روز بعد تعطیل می‌شود. سپس فیلم با نشان دادن باستان‌شناسانی که در بیانان در حال کار بر روی اسکلت‌های یافته شده دایناسورها هستند ادامه پیدا می‌کند که اکنون دومین انقراض بزرگ موجودات زنده پس از 65 میلیون سال دوباره در حال شکل‌گیری است. با رفتن به عمق اقیانوس‌ها صحنه‌های باشکوهی از رقص نهنگ‌های غول‌پیکر را به تصویر می‌کشد. همچنین از تلاش دانشمندان زیست‌شناس دریایی که سعی بر کشف حقایق زیرآب دارند برای ما می‌گوید. خزانه‌ای از زندگی‌های بس متنوع که از جنگل‌های آفریقایی نیز پرازدحام‌تر است. صدای زیبا و سوزناک پرنده‌ای را می‌شنویم که فقط بر روی نوار سلولوئید ضبط است و هیچ‌گاه دیگر آن را در طبیعت نخواهیم شنید. کوسه‌هایی را می‌بینیم که باله آن‌ها برای درست کردن سوپ زنده‌زنده بریده‌شده و تن در حال جان کندنشان در آب رها می‌شود. دوربین از مکان‌هایی در هنگ‌کنگ که تعداد زیادی باله کوسه در حال خشک شدن است نیز تصویربرداری می‌کند. در این کشور یکی از بزرگ‌ترین بازارهای مواد اولیه غذاهای دریایی را می‌بینیم که بیشتر آن‌ها از حیوانات دریایی و یا اعضای بدن آن‌ها هستند.

از آلودگی گسترده‌ای که استخراج نفت و پالایشگاه‌ها بر محیط‌زیست وارد کرده اند صحبت می‌کند و خیلی زیبا از تولید غیرقابل‌تصور گاز دی‌اکسید کربن به‌عنوان آلاینده‌ترین گرم کننده ی هوای زمین حرف می‌زند. در فیلم می‌بینیم که یک گاو بالغ چگونه و چه مقدار از این گاز را تولید کرده و به هوا وارد می‌کند. گاوهایی که تعدادشان به‌موازات افزایش جمعیت انسان برای تولید گوشت و شیر افزایش می‌یابد. همچنین حجم تولید این گاز توسط وسایل نقلیه و حتی خود انسان که جمعیت آن بدون کنترل در حال افزایش است، به ما نشان داده می شود. از دست‌اندازی خرابکارانه‌ی انسان بر تمام عرصه‌های روی زمین نیز صحنه‌هایی را می‌بینیم.

در چین کارگردان به ملاقات یک تاجر چینی می‌رود که تجارت غیرقانونی‌اش منحصر به صادرات گوشت کوسه و روغن آن است. او اظهار می‌کند که سالانه مقدار زیادی را تنها به ایتالیا می‌فروشد. همچنین کسانی را در فیلم می‌بینیم که در تلاش برای زنده نگاه‌داشتن گونه‌هایی هستند که تعداد آن‌ها از انگشتان دستان ما کمتر است. آخرین قورباغه از نوع خود نیز در فیلم نشان داده می‌شود.

عوامل سازنده ی فیلم به اندونزی سفر می‌کنند و به دهکده‌ای به نام لاماکرا وارد می‌شوند جایی که قتلگاه سفره‌ماهی‌های غول‌پیکر دریایی است. آن‌ها سفره‌ماهی‌ها را شکار کرده تا آب شش آن‌ها را جدا کنند و به چینی‌ها بفروشند. چینی‌ها آب‌شش‌های خشک‌شده را پودر کرده و از آن قرص‌هایی درست می‌کنند که به ظن خودشان درمان درد مفاصل است. نحوه شکار وحشیانه این شاهکارهای طبیعت به تصویر کشیده شده است.

فیلم سری هم می‌زند به انسان‌های خلاقی که با استفاده از هوش، پشتکار و انسانیت خود سعی بر جایگزین کردن انرژی‌های پاک به‌جای فسیلی‌شان دارد. اما در قسمت انتهایی فیلم، کارگردان با استفاده از پروژکتورهای غول‌پیکر و با استفاده از صحنه‌های بدیع و شگرفی از طبیعت و موجودات خصوصاً در حال انقراض که در شب بر روی ساختمان‌های بلند نشان می‌دهد سعی بر حساس و آگاه کردن مردم در قبال خطراتی که محیط‌زیست و سایر موجودات زنده را تهدید می کند، دارد. فیلم با ترانه‌ای زیبا در وصف این موضوع و ذکر موفقیت‌هایی که در این زمینه حاصل‌شده است به پایان می‌رسد.

نقد و بررسی فیلم مستند مسابقه‌ای برای انقراض – Racing Extinction

فیلم توسط لویی سای هویوز Louie Psihoyos کارگردانی شده است که پیش‌تر برای ساخت فیلم مستند دیگری به نام "خور" The Cove که در مورد کشتار دلفین‌ها در ژاپن بود، برنده جایزه اسکار شده است. او در این مستند که از کانال دیسکاوری پخش شده است، از بیان و به تصویر کشیدن ساده و عریان واقعیت‌ها برای تأثیرگذاری روی بیننده استفاده کرده است. از موسیقی خاصی برای متن، تدوین و جلوه‌های ویژه خبری نیست. اگرچه تم اصلی فیلم آثار مخرب انسان بر محیط‌زیست و درنتیجه محو شدن (انقراض) گونه‌های گیاهی و جانوری است اما او بیننده را با تنوعی از جلوه‌های دست‌اندازی انسان در طبیعت روبرو می‌کند. گاهی از گرم شدن رو به تزاید زمین قصه می‌گوید، گاهی ما را به تاجران اعضای بدن جانوران معرفی می‌کند، گاهی تصاویری از شکار وحشیانه موجودات زنده روی زمین نشانمان می‌دهد و گاهی هم ما را فقط برای دیدن منوی رستورانی دعوت می‌کند که مشتریان پولدارش گوشت بزرگ‌ترین جاندار این کره خاکی را میل می‌کنند. برای نشان دادن اثر افزایش جمعیت بر روی میزان تولید مخرب‌ترین آلاینده روی زمین یعنی گاز دی‌اکسید کربن روشی زیبا و عجیب تأثیرگذار را انتخاب می‌کند. به‌وضوح می‌توانیم ببینیم که حتی اضافه شدن یک نفر چقدر می‌تواند هوا را گرم‌تر و آلوده‌تر کند. فیلم درک فاجعه‌ای که درراه است را برای ما آسان کرده است.

وقتی پای کشتار غیرقانونی جانداران، تجارت اعضای بدن آن‌ها، روش‌های احمقانه و خرافاتی درمان امراض به میان می‌آید نام یک کشور می‌درخشد و آن چین است. بخش‌های زیادی از فیلم "مسابقه‌ای برای انقراض" نیز به این کشور و مردم آن اختصاص دارد. چین ازیک‌طرف بزرگ‌ترین کارخانه آدم سازی است، از طرف دیگر بیشترین سهم را در تجارت کثیف و جنایت‌کارانه حیوانات دارد. همچنین بزرگ‌ترین کارخانه تولید خرافاتی که متأسفانه اکثر آن‌ها هم جان حیوانات را نشانه گرفته است در این کشور واقع‌شده است. فیلم ما را به تجارتخانه‌های مخوفی می‌برد که پر است از انواع محصولات موجودات کوچک و بزرگ دریایی که یا مواد اولیه غذایی برخی از مردم چین و یا داروی بی اثر درد آن‌ها را تأمین می‌کند. عجیب است که این بنگاه‌های تجاری به‌راحتی می‌توانند برای اثر شفابخشی عضوی از بدن یک حیوان که تابه‌حال در لیست نبوده است، خرافه‌ای جدید بسازند و میلیون‌ها دلار از آن پول دربیاورند. درصحنه‌ای از فیلم فروشنده‌ای را می‌بینیم که یک کیلو از یک کرم دریایی را 50 هزار دلار می‌فروشد. او عنوان می‌کند که این کرم می‌تواند سرطان را درمان کند. گاهی پول‌پرستی انگیزه‌ای برای کشتن حیوانات است و گاهی فقر. با فیلم سفری می‌کنیم به یک دهکده کوچک ساحلی  Lamakera در یکی از جزایر اندونزی. مردم فقیر این دهکده تنها از راه فروش آب‌شش سفره‌ماهی دریایی Manta امرارمعاش می‌کند. فیلم صحنه‌هایی دردناک و منزجرکننده از قتل‌عام این موجودات زیبا و شگفت‌انگیز را نشان می‌دهد. گویا مردان، زنان و کودکان این دهکده هیچ کاری به‌جز کشتن و سلاخی کردن این پرندگان داخل آب ندارند. صدای آخرین خس‌خس‌های سینه‌ی تکه‌پاره‌ شده ی یکی از این آبزیان زیبای غول‌پیکر که به چنگ صیادان بی‌رحم افتاده، منقلب کننده است. آب‌شش خشک‌شده مانتا ها بازهم سر از چین درمی‌آورد جاییکه باید با سولفات گلوکوزامین برای درمان مفاصل چینی‌ها رقابت کند.

فیلم تنها به جنبه‌های زشت و دردناک انقراض اشاره نمی‌کند بلکه به دیدار فعالان زیست‌محیطی و تلاش‌های آن‌ها نیز می‌رود. مصاحبه با متفکرین خیرخواه که با خرد و سرمایه‌ی خود، راه را برای استفاده از انرژی‌های پاک هموار می‌کنند نیز از دیگر صحنه های فیلم است. ایلان ماسک، میلیونر و مالک خلاق اتومبیل‌سازی تسلا را به‌عنوان یکی از برترین‌های این راه معرفی می‌کند. همچنین در پایان فیلم به نتیجه بخشی تلاش‌های کوچک و پراکنده همه آنهاییکه برای این می‌جنگند اشاره می‌شود. در یک‌سوم پایانی فیلم شاهد صحنه‌های باشکوه و به‌شدت تأثیرگذار هستیم. کارگردان مبتکر این فیلم با استفاده از یک پروژکتور قوی اقدام به پخش فیلم‌های اخطاردهنده و آگاه‌کننده بر روی مخازن بزرگ سوخت، ساختمان‌های بزرگ و حتی دود متصاعد شده از کارخانه‌ها می‌کند. در آن بخشی که برای آدم‌ها و خانواده‌های در خیابان نمایش می‌دهد به زیبایی هرچه‌تمام‌تر و با یک شمارنده معکوس تعداد حیواناتی که در حال کم شدن است را نشان می‌دهد. این شمارنده کم و کم‌تر می‌شود تا به عددی می‌رسد که تنهاترین موجود زنده روی زمین را نشان می دهد و آن عدد 1 است. یک قورباغه درختی از گونه Ecnomiohyla rabborum که احتمالاً آخرین نمونه از نوع خودش باشد. پس از مردن این قورباغه‌ی خیلی تنها، برای همیشه در دنیا از این موجود کوچک بی‌آزار دیگر وجود نخواهد داشت. شمارنده بازهم به کار می‌افتد و به صفر می‌رسد و پرنده کوچک مرده‌ای  Kauaʻi ʻōʻō را نشان می‌دهد که در ابتدای فیلم آن را دیده بودیم. فیلم از بدن خشک‌شده این پرنده نحیف خوش الحان شروع شد و با آن هم پایان می گیرد. "مسابقه ای برای انقراض" فیلمی سوزناک و اثر گذار است اما وقت نمی کند به استثمار هزاران ساله ی حیوانات اهلی برای تامین غذا و همچنین به مرگ دردناک بی شماری از آنان در آزمایشگاه های پزشکی و تولید دارو، اشاره ای داشته باشد.

{fastsocialshare}