نقد فیلم محافظ آدمکش The Hitman’s Bodygaurd

بعد از اکران و موفقیت فیلم "دِدپول Deadpool" بود که بازیگر 41 ساله‌ی کانادایی "رایان رینولدز Ryan Reynolds"، که مدتی را در اغمای ناکامی به سر برده بود، دوباره اعتمادبه‌نفس خود را بازمی‌یابد. او آرتیستی خوش‌قیافه است که تا این زمان بازی متوسطی از او بر پرده ی سینما دیده ایم. اینکه چرا او این روزها بیشتر از گذشته روی بورس است به دلیل پیشرفت در فن بازیگری و یا تغیر در ظاهرش نیست بلکه کارگردانان و تهیه‌کنندگان فیلم دریافته‌اند که چگونه و کجا از وی استفاده کنند. او ذاتاً هنرپیشه‌ای نیست که بتواند وظیفه انتقال بارِ احساسی و فیزیکی یک فیلم بلند سینمایی را به‌تنهایی بر دوش بکشد. ازاین‌رو شیوه‌ی جاگذاری او در متن اثر، اختصاص سهمیه‌ای متناسب از فیلم‌نامه، میزان زیرکی کارگردان و انتخاب صحیح سایر بازیگران بر خوش‌اقبالی وی بی‌اندازه تأثیرگذار است. این‌ها را می‌توانیم در آخرین فیلم نسبتاً موفقی که از او دیده‌ایم یعنی "محافظ آدمکش" اندازه بگیریم. در این فیلم او با ساموئل ال جکسون Samuel L. Jackson یک مخلوط تا حدودی بانمک قابل قبولی را ارائه می‌دهد درحالی‌که نمی‌توان گفت که آن دو در یکدیگر حل شده‌اند. جکسون هنرمندی است جاافتاده، منعطف و قابل‌اعتماد که می‌تواند با قدرت بازیگری‌اش فیلمی را حتی از سراشیبی سقوط بالا بکشد. در "محافظ آدمکش" تأثیر حضورش قابل‌رؤیت است فقط چهره‌ی دست‌نخورده‌اش اصلاً به یک آدم کش بین‌المللی نمی‌آید. گری اولدمن Gary Oldman برخلاف چند فیلم قبلی‌اش که اصلاً بازی خوبی ارائه نداده بود این بار به‌درستی در لباس یک خودکامه‌ی خون‌ریز به باورپذیری فیلم کمک می‌کند و سلما هایک Salma Hayek مکزیکی هم که این روزها کم‌پیداست در فیلم نقش نسبتاً کوتاه اما مفیدی را ایفا کرده و دل دوستدارانش خصوصاً آقایان را شاد می‌کند. اما نقش زنی که هم‌زمان پلیس و معشوقه‌ی بادیگارد فیلم (رایان رینولدز) است (الودیو یانگ Élodie Yung) راضی‌کننده نیست و از مجموعه‌ی خوب بازیگران جدا افتاده است.

مایکل برایس (رینولذز) یک بادیگارد حرفه‌ای است که یک عملیات ناموفق حفاظت از یک مشتری ژاپنی داشته و این باعث شده تا به درجه‌ی پایین‌تری در سندیکای محافظین نزول کند و از این بابت بسیار دلخور است. در دادگاه بین‌المللی رئیس‌جمهور دیکتاتور بلاروس به دلیل جنایات بسیار در حال محاکمه است اما به دلیل فقدان مدارک ممکن است تبرئه شود. یک آدم کش بین المللی به نام داریوس کینکید (ال جکسون) که هم‌اکنون در منچستر در زندان است شاهد بالقوه‌ای است که برای شهادت مشروط باید به هلند منتقل شود. پلیس بین‌الملل از این کار عاجز بوده لذا به پیشنهاد دوست‌دختر سابق برایس، او برای این کار فراخوانده می‌شود. به‌طورکلی موضوع فیلم بد نیست و برای یک فیلمِ اکشن کمدی، کافی و تازه به چشم می‌آید ولی این مقدار تازگی در اجرای آن، زدوخوردها و تعقیب و گریزها دیده نمی‌شود. بااین‌حال دست‌پخت کارگردان جوان و کم‌تجربه‌ی استرالیایی فیلم، پاتریک هیوز Patrick Hughes، خوش‌رنگ و لذیذ از کار درآمده است. ممکن است این مزه برای همه خوش نباشد خصوصاً آنهاییکه این روزها دارند فیلم‌های اکشن مزخرف را یکی پس از دیگری می‌بینند اما برای آنانی که از دیدن بسیاری خصوصاً دنباله‌های کسالت‌آور صرف‌نظر می‌کنند این یکی لااقل سوهان روح نخواهد بود. فیلم در بیان کمدی بودن خود دچار مشکل است خصوصاً اینکه چهره‌ی رینولدز اساساً برای این کار طراحی نشده و در بخش جدی و اکشن خود از قاطعیت لازم برخوردار نیست. در ضمن اینکه، واردکردن موضوعات احساسی حاشیه ای نظیر ماجرای به قتل رسیدن پدر آدمکش در بین این‌همه هیاهو بلاتکلیف می ماند. اما اگر بخواهیم برای این اثر مته بر روی خشخاش بگذاریم تصور می‌کنم از منطق آسان‌گیر فیلم بینی دور خواهیم شد و لذت یک فیلم نسبتاً مفرح را به حداقل خواهیم رسانید. باید لَم بدهیم در کنج صندلی و برای ساعاتی از اینکه حداقل یک دیکتاتور شیطان‌صفت از صفحه‌ی سیاه این روزگار کم می‌شود سرگرم و خوشحال باشیم یا شاید هم یاد بگیریم برای رهایی از چنگال آنان متوسل به استخدام چند آدمکش حرفه ای باوجدان شویم.