نقد فشرده فیلم حسابدار The Accountant

بالاخره بن افلک را در نقش یک نصفه ابرقهرمان دیدیم که بد به نظر نمی‌رسید اگرچه نمی‌توان او را با معجزه‌ی حضور موفق رایان رینولدز در فیلم ددپول Deadpool برابر دانست. فیلم "حسابدار" نشان داد که شخصیت و چهره‌ی بن افلک بیشتر مناسب نقش‌های قهرمان‌های واقعی است (مردمی) تا از نوع سوپر تخیلی و فانتزی‌اش (Daredevil، Batman). البته اگر برای این نقش کمی رژیم می‌گرفت و صورتش استخوانی‌تر می‌شد دیگر حرف نمی‌داشت. به‌هرحال در این فیلم او یک حسابدار رسمی است که از کودکی به‌نوعی اوتیسم ویژه، به‌زعم خودش پیچیده، مبتلا است که تحت تأثیر این بیماری بایستی کارهایی که به او سپرده می‌شود را تا به آخر انجام دهد در غیر این صورت رفتارهای غیرطبیعی خشونت‌آمیز از وی سر می‌زند. البته این اوتیسم کمیاب او را در علم ریاضیات خصوصاً شاخه‌ی محاسبات تبدیل به یک نابغه کرده است که با بهره گرفتن از آن و پول‌شویی غیرقابل ردگیری برای خلاف‌کاران بزرگ بین‌المللی برای خود ثروت و اعتبار قابل‌توجهی فراهم کرده است. این محاسبه‌گر دچار به اختلالات روانی به همراه برادرش، توسط پدر ارتشی خود از کودکی تحت تعالیم طاقت‌فرسایی قرار گرفته و در بزرگ‌سالی علاوه بر قدرت شگفت‌انگیز محاسبه اعداد به یک جنگجوی تمام‌عیار اما گوشه‌گیر نیز تبدیل شده است. مدیر سازمان جرائم مالی امریکا با بازی جی. کی. سیمونز J.K. Simmons مدت زیادی است که به دنبال شکار وی است و چیزی نمانده به بازنشستگی‌اش علاقه دارد که این پرونده را ببندد. از طرف دیگر دستور قتل این حسابدار نابغه توسط یکی از کارفرمایان قدرتمند وی صادر می‌شود و همه‌ی این‌ها ماجراهای اکشن و هیجان‌آور فیلم را شکل می‌دهند. فیلم در مورد واضح کردن شخصیت‌ها برای بیننده احترام قائل شده و با برگشت به عقب‌های سنجیده او را در طول تماشای خود سرحال نگاه می‌دارد. معرفی کردن یک بیمار درخودمانده‌ی دارای اختلال رفتاری به‌عنوان یک قهرمان چابک ریاضی‌دان نیمه باوجدان نشاط‌آور بود و بالا کشیدن کسی که امیدی به یک زندگی خیلی معمولی برایش متصور نبود تا حد یک (ابر) قهرمان نسبتاً دوست‌داشتنی، شوق‌انگیز. سعی کارگردان در وارد کردن نوع آوری به زدوخوردهای فیلم مشهود بود و همکاری استراتژیک میان بیمارانی با اختلال‌های روانی ورای غیرقابل‌باور بودنش به پایان فیلم مزه‌ی خوبی بخشیده بود.

باوجود تعاریفی که از فیلم برشمرده شد، این اثر از مرز متوسط بودن فراتر نمی‌رود چراکه فیلم به دلیل تشریح مبسوط وضعیت حسابداری که هم‌زمان هم بیمار است و هم نابغه و هم یک مبارزه گر ماهر، زمان کم آورده و فرصت آن را پیدا نمی‌کند تا جفت و بست های بخش‌های دیگر فیلم را به‌خوبی محکم کند. به‌طور واضح می‌شود به چگونگی پر از ابهام عملیات پول‌شویی برای کارتل های جنایتکار و خصوصاً دلیل سر به نیست کردن آقای حسابدار اشاره کرد. فیلم از این‌ها خیلی سریع می‌گذرد و به همین علت تماشاچی توازن میان نیروهای خیر و شر را تشخیص نداده و سیگنال‌های احساسی را به‌درستی دریافت نمی‌کند. جی کی سیمونز با توجه به نقشی که برایش انتخاب و تعریف شده بود جای تحرکی بیشتر از این نداشته و انتظار بیننده‌ای که او را می‌شناسد به‌جایی نمی‌رسد. انتخاب آنا کندریک Anna Kendrick از ابتدا اشتباه بوده و با توجه به نوع بازی که ارائه می‌دهد (تحت تأثیر چند فیلم کمدی که قبل از این اثر بازی کرده بود) و لبخندهای بی‌موقع اش از صلابت اثر کاسته بود. چهره‌ی رئیس شرکت رباتیک هم هم‌زمان چندان خبیث و باهوش به نظر نمی‌رسید. همچنین بکارگیری باج گونۀ و تهدیدآمیز افسر زن سیاهپوست سازمان جرائم مالی توسط مدیر آن متعجب کننده بود.   

با ابن همه فیلم از عهده سرگرم کردن خریداران بلیت اش به‌خوبی برآمده و آن‌ها را با یک مقدار رضایت نسبی تا نزدیکی درب منزل بدرقه می‌کند.

امین از ......               24/10/1395                           

اتفاقا شما اشتباه میکنید بن افلک دقیقا به بتمن میخوره ودر این نقش عالیه همونطورم که میدونید منتقدا بن افلک رو بهترین بتمن تاریخ سینما میدونن اونقت شما چطور این حرف و میزنید.

فیلمم کن: ضمن سپاس از پیام شما. همواره میان قضاوت منتقدین و تماشاگران عادی تفاوت هایی وجود دارد. احتمالا برای خود شما هم موردی پیش آمده که با آنها اختلاف نظر داشته اید. در چهره و رفتار بن افلک ترحم و مهربانی بیش از حد مورد نیاز وجود دارد که آن را بیشتر مناسب یک قهرمان شبیه به آدم های معمولی می کند تا ابرقهرمان هایی در هیبت های خاص.

فرید از تهران               03/09/1397                           

با سلام و احترام
کریستین بل در نقش بت من از همه بهتر بود البته با نقش مقابلش و آن جوکر