نقد فشرده سریال مطرود Outcast

سریال مطرود Outcast خوب شروع کرد. با دیدن قسمت اول و دوم از فصل اول خیلی‌ها شیفته‌ی این سریال ماوراءالطبیعه‌ی دلهره‌آور شدند اما هر چه سریال جلوتر رفت بیننده‌گان آن به دلیل عدم پیشرفت موضوعی سریال و درجا زدن آن سرخورده شدند. شیوۀ حلول شیطان به همراه تاریکی، رفتار تسخیرشدگان، نحوۀ خروج پلیدی از کالبد آن‌ها و انتخاب کایلی با آن خصوصیات و سابقه به‌عنوان ضد شیطان طردشده، تازه و اثرگذار بود. کاراکترهای کایلی بدشگون، مگان خواهر، آندرسون کشیش و گیلز کلانتر در متن اثر کاملاً جاافتاده بودند درحالی‌که آتش‌نشان و همسرش و خصوصاً سیدنی شیطان‌صفت با آن لبخند مسخره و بی‌تناسب که در قسمت‌های آخرین به سریال اضافه شد موجب افت کیفی سریال شده بود. اگرچه مشکل بسیاری از آثار تصویری در سبک وحشت در نشان دادن چهره‌ی نهایی شیطان است اما طفره رفتن این سریال از واضح کردن اتفاقات داخل و نشان دادن حداقلی از شخصیت و یا هیبت خبیث آن پس از 10 قسمت، ناامیدکننده بود تا آنجا که خیلی گمان برده‌اند که ادامه‌ی پخش آن به دلیلی قطع شده است نه آنکه فصل اول به پایان رسیده است. پشت این سریال رابرت کیرکمن Robert Kirkman ایستاده است که تجربه‌ی زیادی در خصوص تولید و نگارش کمیک‌های دلهره‌آور داشته و تاکنون با آثار معروف زیادی در این ژانر همکاری کرده است. اما در این اثر تصور می‌شود که ایده‌ای را بدون اینکه انتهای آن را ببندد شروع به ساختش کرده است خصوصاً اینکه هنوز کتاب کمیک مطرود چاپ نشده سریال آن ساخته‌شده است. سریال‌ها معمولاً در هر فصل خود بخش عمده‌ای از داستان را از بیننده دریغ نمی‌کنند اما مطرود بیشتر به مقدمه پرداخته و محصول نهایی را به فصل بعد حواله داده است.