نقد فشرده فیلم سازمان اطلاعات مرکزی Central Intelligence

نقش کوین هارت Kevin Hart در این فیلم تکراری بود و مشابه آن را چندین بار در تیم‌های دونفره به‌عنوان یک شخص بی‌دست‌وپا که نهایتاً به همراه شریک خود موفق به از بین بردن تبهکاران می‌شوند را دیده بودیم اما توزیع مناسب بار کمیک و اکشن فیلم در تمام طول آن از نقاط مثبت فیلم بود که جذابیت آن را حفظ کرده و این تکرار را از به چشم آمدن پنهان کرده بود. بااینکه من کوین هارت را یک کمدین همیشگی خطاب نمی‌کنم اما حضورش را در این فیلم به دلیل واردکردن تناقض‌های بامزه و حساب‌شده چه به لحاظ جثه، مهارت و سابقه طاقت آوردم، هرچند که بار اصلی فیلم به دوش دواین جانسون Dwayne Johnson بود که توانسته است از نقش‌هایی که پیش‌تر بازی کرده بود فاصله بگیرد. ذاتاً فیلم قرار نیست که آن قسمت از مغز شما که وظیفه‌ی تفکر را انجام می‌دهد را درگیر کند بلکه مقرر شده شما را سرگرم کند تا کمی فراموش کنید و کمی بخنداند و از این منظر این اثر تا حدودی به هدف زده است. شروع فیلم دیدنی است و خیلی خوب از کار درآمده و سایه سنگین دقایق ابتدایی بر تمام فیلم کاملاً حس می‌شود و می‌توان گفت لبخندی که با دیدن شروع فیلم بر لب‌ها می‌نشیند تا انتهای فیلم بر چهره‌ی تماشاچیان ثابت می‌ماند. کارگردان آمریکایی فیلم مارشال تربر Rawson Marshall Thurber که فیلم‌های کمدی دیگری همچون دوج بال DodgeBall: A True Underdog Story و ما میلر هستیم We're the Millers را از او دیده‌ایم با خرج کمی هوشمندی به هارت و جانسون شخصیت‌های جدیدی داده است (جیغ‌ودادهای کوین هارت را مستثنا کنید) که همین باعث برتری نسبی فیلمش نسبت به سایر آثار مشابه شده است.