نقد فشرده فیلم جادوگر بلیر Blair Witch

هفده سال پیش فیلمی با عنوان پروژه جادوگر بلیر The Blair Witch Project در تعدادی از سینماهای امریکا به نمایش درآمد که به شکل غیرمنتظره‌ای به فروش بالایی (250 میلیون دلار) دست پیدا کرد و تبدیل به یک شوک سینمایی شد. شاید به این اثر تصویری ارزان‌قیمت (60 هزار دلار) مشکل می‌شد که عنوان فیلم سینمایی داد. چند جوان به داخل یک جنگل به‌ظاهر مرموز می‌روند درحالی‌که با دوربین‌های دستی آماتوری خود اتفاقات را ثبت می‌کنند و دست‌آخر کسی زنده از آن برنمی‌گردد. در فیلم هیچ موجود خوفناکی نمایش داده نمی‌شود چراکه اساساً تیم سازنده به لحاظ فنی و مالی قادر به خلق آن نبوده‌اند. تماشاگران مقداری تصاویر لرزان و عادی این چند آدم و مقداری درخت را می‌بینند که جیغ می‌کشند و این‌طرف و آن‌طرف می‌روند. حال در سال 2016 دوباره هوس به دست آوردن بدون زحمت پول انگیزه‌ای شده است برای یک دنباله‌ی مستقیم بر اثر سال 1999 به نام جادوگر بلیر. پسر جوانی که دوباره با همان شیوه قبل به دنبال خواهری که در قسمت اول و در آن جنگل گم شده بود، می‌رود منتها یک پهباد کوچک به فیلم اضافه شده است. دوباره تکان‌های خسته‌کننده دوربین دستی، جیغ‌ها و اداهای مکرر و مسخره چند جوان و میزانسن هایی که گویی در حیاط پشتی یک خانه برای فیلم‌برداری آماده‌شده بودند را می‌توان دید. گفتگوهایی که از چند جمله‌ی تکراری "تو خوبی" ، "اون چی بود" ، "تو هم اون صدا رو شنیدی" و صدا زدن نام همدیگر فراتر نمی‌رود. فیلم همان فرمول موفق سال 1999 را موبه‌مو اجرا می‌کند به این امید که بتواند لااقل در گیشه خوب بفروشد.اگرچه برخی برای تماشای این فیلم بلیت خریدند (که دل من برایشان می‌سوزد) و به سینما رفتند اما فروش آن با توجه به بودجه ساخت 5 میلیون دلاری‌اش ناامیدکننده بود. می‌توان گفت که فیلم جادوگر بلیر مشتش برای همه بازشده بود و نشان داد که فروش بالای فیلم پیشین هم در اثر واردکردن متغیرهای نبوغ آمیز در یک اثر سینمایی نبوده است بلکه بر اساس یک شانس غیرقابل توضیح شکل‌گرفته بود.