نقد فشرده فیلم جک ریچر:دیگر برنگرد Jack Reacher: Never Go Back

برای تنوع هم که شده بگذارید من چماق " یک اکشن معمولی و سطحی" را بر سر فیلم "جک ریچر: دیگر برنگرد" نکوبم. مشکل جک ریچر تنها از بابت قصه‌ی معمولی آن است و اینکه کارگردان اصلاً نخواسته است که کلیشه‌های فیلم را به نفع خود و بیننده تغییر دهد. من به‌نوبه‌ی خودم از این فرزندان نوجوان مشروع و غیر مشروع قهرمانان فیلم که همگی عقده‌ای، لوس، پرتوقع، گوشت‌تلخ، عوضی و پررو هستند و ناگهان به درون فیلم پرتاب می‌شوند دیگر دارد حالم به هم می‌خورد. جک ریچر هم از این بابت خیلی ضرر می‌کند. از یک‌سوم ابتدایی به بعد مقدار تمرکز از روی جک ریچر و سرگرد سوزان ترنر کم شده و در عوض اینکه بر روی شخصیت‌های منفی و ماجراهای آن‌ها متمرکز شود به تعقیب و گریز و به گروگان گرفتن این کلیشه‌ی حال به هم زن یعنی همان بچه‌های فیلم خراب کن پرداخته می‌شود و چون این نقش‌ها بیشتر توسط نوجوانان تازه‌کار و بی‌تجربه ایفا می‌شود پس به کل اجراها هم آسیب وارد می‌شود. نمی‌دانم کِی فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان‌های هالیوودی دست از سر این قصه بر خواهند داشت. به‌هرحال ادوارد زوئیک Major Susan Turner فیلم را بد کارگردانی نکرده است. او توانسته است اجراهای خوبی از هنرپیشه‌ها بگیرد و علی‌رغم طولانی بودن فیلم صحنه‌های مازاد را به فیلمش وارد نکند. اگرچه مشخصات تام کروز بر روی جک ریچرِ "لی چایلد" نویسنده این سری داستان‌ها چندان منطبق نیست اما با توجه به شهرت، سابقه‌ی خوب و تجربه تام کروز در این‌گونه فیلم‌ها، او در این نقش قابل‌قبول جلوه می‌کند. در میان این‌همه فیلم‌های اکشن و قهرمانی، اثر جک ریچر خیلی تلاش می‌کند که با دیگران متفاوت باشد. بی‌نام‌ونشان و ساده بودن جک ریچر هم از این قانون تبعیت می‌کند ولی با انبوه صحنه‌های بزن و بزن و زدوخوردی که این روزها در فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی می‌بینیم؛ بیرون دادن یک اثر متفاوت کار دشواری به نظر می‌رسد که جک ریچر نیز مثل خیلی‌ها از عهده آن برنیامده است. تام کروز بازیگر احساسی نیست و احساس‌برانگیز هم نیست اما کارگردان می‌توانست با اندکی تحمیل نظر در فیلم‌نامه به‌جای متفکر نشان دادن تام کروز در فیلم، نقش‌های منفی فیلم را از یک قاچاقچی معمولی مواد و یا اسلحه به انسان‌هایی با هوش بالاتر و احساس بیشتر ارتقا دهد تا فیلم جان تازه‌ای بگیرد.